Tanrının Varlığının İspatı

Uzun yıllardır çevremdeki ateist tanıdıklarıma Tanrı'nın varlığını, ezbere ve bağnazlığa kaçmadan anlatmaya çalışıyordum. Ne var ki, gerek kalıplaşmış dini yobaz iddialar gerekse önyargılar yüzünden başarıya ulaştığım çok az insan oldu. Nihayet, Tanrı'nın varlığı (daha doğrusu kaotik bir Tanrı'nın) gibi kendi çapımda emin olduğum ancak başkasına ispatlamaya gelince de oldukça zor olan bu konu üzerine daha farklı bir ispatlar düzeni oluşturmaya karar verdim.

“Tanrı var mıdır, Allah’ın varlığının delilleri nelerdir?” şeklinde soru soran bir ateiste, dindar bir insanın vereceği cevap genellikle ateisti hiç tahmin etmeyecek laf kalabalığından oluşmaktadır. Öncelikle, her dinin birçok mensubuna da belirttiğim gibi çiçeği, böceği, doğayı, atomları göstererek Tanrı ispatlanamaz. Bir İslam bilginine “Allah’ı ispatlayın” dediğimizde ya Kuran’ı örnek göstermekte ya da doğanın eşsizliğine vurgu yapmaktadır. Hâlbuki bir ateist zaten Kuran’a inanmadığı için, Kuran’dan alıntı yapmak da pek mantıklı olmayacaktır. Ya da ateiste “doğa ne kadar eşsiz değil mi, bunları mutlaka birisi yaratmıştır”  dediğimizde ateist pekâlâ bunun kendiliğinden oluşan bir güzellik olduğunu söyleyebilir. Bu nedenle Tanrı'yı ispatlarken gözlenebilir bilimsel kavramlar üzerinde durmalıyız.

Tanrı'yı ispatlamaya başlamadan önce, “gerçekten Tanrı'yı ispatlamamız gerekiyor mu?” sorusunu cevaplayalım. Örneğin, Ortodoks Hıristiyanlık’a göre, ne Tanrı'nın varlığı kanıtlanabilir ne de kanıtlanmasına gerek vardır. Çünkü İncil insanların Tanrı'nın varlığını koşulsuz kabul etmesini istemektedir. Bu görüş, bazı İslami ve Musevi kaynaklar tarafından da savunulmaktadır. Onlara göre, “Tanrı isteseydi, kendini gösterebilir ve bütün insanların kendisine inanmasını sağlayabilirdi ancak asıl önemli olan insanın kendi seçimiyle ona inanmayı seçmesidir.” Benim görüşüme göre ise, elbette, önemli olan insanın kendi seçimiyle belli bir yolda ilerlemesidir, ancak bu yolda yardım almasında da sakınca yoktur. Ateist bir çevrede büyümüş bir insanın Tanrı'ya inanması çok daha zordur ve bu tür durumlarda Tanrı'nın ispatlanabilmesi ateistin kendi aklını kullanarak Tanrı'ya inanmayı seçmesinde bir yol gösterici olacaktır. Sonuçta önemli olan Tanrı'ya nasıl ve ne şekilde inanıldığı değil, inandıktan sonra o yolda düzgün ilerleyebilmektir.


BİLİM VE DİN?

Tüm insanlık tarihi boyunca, halkların büyük çoğunluğu yaratan, kendilerinden üstün olan ve adaleti sağlayacak bir tanrının, tanrıçanın veya çoklu tanrıların varlığına inanmıştır. Bu da göstermektedir ki, tanrı inancı yerel ve belli zamana ait bir kültür değil, bütün insanlıkta bulunan bir özelliktir. Peki, o zaman neden bir insan ateist olmaktadır? Ateistlerin çoğu, dini metinleri anlayamadıkları veya dini metinleri "tanrı" ile aynı sınıfta değerlendirdikleri için dinlere, dolayısıyla da Tanrı'ya düşman olmuşlardır. Tanrı ile şeytan arasındaki ilişki, peygamberler ve kıyamet günü; ateistlerin itiraz ettikleri temel konulardır. Ancak, şeytanın, kıyametin veya peygamberlerin varlığını kabul etmemek Tanrı'nın varlığına itiraz etmeyi gerektirmez. Bu nedenle, tanrı kavramı, dini metinlerden farklı olarak, sadece kendisiyle ele alındığında, ateistik itiraz noktalarının pek çoğu yok olmaktadır.

Deterministik kaosa göre bir insanın tanrının düşüncelerini ve amaçlarını tam olarak anlayabilmesi beklenemez. Şöyle düşünelim; bir karınca, insanın yapmak istediklerini, çözdüğü problemleri, yarattığı eserleri, en basiti konuştuğu dili anlayabilir mi? Elbette, bir insan için anlayamadığı bir şeyi kabul etmek kendisine anlamsız gelebilir. Ancak samimi olarak düşünürsek güncel hayatta inandığımız şeylerin ne kadarını tam olarak anlayabiliyoruz ki? Örneğin, bir cep telefonunun elektronik devrelerini birçok insan anlamaz, ancak kimse bunu anlamadığı için "telefon yoktur" diyerek telefonun varlığını reddetmez. Diğer yandan Tanrı'nın varlığının bilinemeyeceğini iddia etmenin ötesi olarak Tanrı'yı kesin olarak reddetmek çok daha büyük bir mantıksızlık olacaktır. Elbette, Tanrı'nın varlığına kesin matematiksel bir kanıt gösterilemez (bir ihtimal kaos teorisi dışında), ancak aynı şekilde Tanrı'nın olmadığına dair de bir kanıt yoktur.

Not: Kaosa göre tüm evrenin düzeni karmaşık ancak belli bir tasarımda ilerlemektedir. Bu tasarım ise ancak evrenin başlangıcında (Big Bang) başlatıcı kuvveti uygulayan güç (Tanrı) tarafından bilinebilir. O halde, kaotik Tanrı, sınırsız bilgiye sahip olan evrensel yaratıcıdır. Kaos, Tanrı'nın buraya kadar açıklamasını yapar, ancak diğer dini inançların varlığını kabul etmeye çalışmaz. Kısaca, kaos teorisinin yardımcı olduğu dinler değil ancak deizmdir.

Bazı kesimlerin Tanrı'yı ispatlamaya çalışırken yaptığı en büyük hatalardan birisi doğanın ve dünyanın üzerinde gereksiz yere durmaktır. Örneğin, “dünya biraz daha güneşe yaklaşsa canlılık olmazdı, atmosfer biraz daha uzak olsa yaşayamazdık” gibi düşünceler Tanrı'yı ispatlamamaktadır. Sonuçta, bu özellikler dünyada olduğu için insanlık vardır, başka bir gezegende aynı özellikler olsaydı yine canlılık olabilirdi.

Big Bang ise maddenin sonsuzdan beri var olduğunu ve tesadüfen oluştuğunu reddetmektedir. Yani evren yoktan yaratılmıştır. Zamanın başlangıcında sonsuz yoğunlukta ve sıfır hacimdeki bir kütleye dışarıdan gelen bir enerji sonrasında kütle patlayarak bütün evreni yaratmıştır. Dışarıdan gelen bu enerjiyi ise tanrıdan başka bir yolla açıklamak mümkün değildir. Big Bang evrenin bir başlangıcı olduğunu göstermektedir. Ve aynı şekilde zamanı geldiğinde Big Crunch adı verilen geri çekilme ile evrenin sonu da olacaktır. Evrenin genişlemesi tasarlanmış bir planlar bütünüdür. Yıldızların, gezegenlerin ve maddesel düzenin oluşma olasılığı 100 septilyonda 1’dir. Big Bang’in bütün bu özellikleri evreni yaratan bir gücün olduğuna gönderme yapmaktadır. 

*+c  laplace şeytanı

Akademik eğitim görmüş bireylerin, tanrıya yüz çevirme oranı, diğer insanlara göre daha fazladır. Bunun en büyük nedeni şüphesiz, bilim ile günümüzde dayatılan dinin birbiriyle çelişmesidir. Örneğin, evrim teorisi, ne Müslüman, ne de Hıristiyan ve Musevi din adamları tarafından kabul edilmez. Peki gerçekten evrim teorisinin varlığı İbrahimi dinleri ve onların üzerinden Tanrıyı geçersiz mi kılar? Hayır. Eğer Tanrıyı belli bir seviyede hissetmek istiyorsanız, Tanrı ve din ile aranıza eğitimsiz, hatta sapkın din adamlarını koymamalısınız. Unutmayın, aynı din adamları, zamanında dünyanın düz olduğunu, Güneş'in de dünyanın çevresinde döndüğünü savunmuş cahil insanlardır. Hiçbir bilim, matematik, felsefe eğitimi almamış, hayatı boyunca önündeki dini metinleri ezberlemiş kişileri rehberi kabul edip bilime düşman olan dindarlar veya bu din adamlarını gördükten sonra dine ve tanrıya düşman olanlar tanrı kavramının özünü anlamamıştır. Ezberiniz değil aklınız ile tanrı kavramını sorgular veya dini metinleri yorumlarsanız, işte o zaman verimli sonuca ulaşabilirsiniz. Mesela şimdi, İbrahimi din alemi tarafından şiddetle reddedilen evrim teorisinin, bırakın tanrıya, İbrahimi dinlere bile uygun olduğunu kısaca ispatlayalım. İbrahimi dinlere göre, ilk insanlar Adem ve Havva topraktan yaratılmıştır. Önümüzde bu özet dini iddia durmaktadır. Evrime baktığımızda, toprak proteinleri, proteinler tek hücrelileri, kuşları, memelileri, maymunları derken insanları ortaya çıkarmıştır. Yani evrimde de tüm canlılık topraktan oluşmuştur. Şimdi şöyle düşünelim, insandan önceki son "maymunsu" basamak, insana evrim geçirdiğinde, tanrı tarafından yollanan ruh o vücudda yer edinmiş, ve ilk insan ortaya çıkmıştır. Tanrı, evrenin, fiziğin, bilimin de yaratıcısıdır. Bu nedenle yaratılışı da diğer mucizeleri de fiziksel ve doğal kurallara uygun bir şekilde yapması anormal değildir. Evrimi reddeden dindar kesim, dini metinlerde geçen çamurdan yaratılışın birkaç gün içinde olduğunu zanneder, halbuki bu yaratılışı milyonlarca yıl olarak düşünselerdi (zamanın ötesindeki kaotik tanrı için bir gün veya milyon yılın önemi yoktur), evrim ile aynı noktayı yakalayabileceklerdi.

Genetik bilimine göre, bütün insanlık tek bir ortak kadından türemiştir. Bilim bu kadına Lucy der, din bu kadına Havva der. Görüldüğü gibi tanrı ve bilim çelişmez, bilim ve din adamları çelişir. Örneğin, bilimsel olarak ilk insanlar Afrika'da ortaya çıkmıştır, bu nedenle de ilk insanlar siyahidir. Bu görüş, hiç bir dini metine göre aykırı değildir, ancak cahil bir dindara veya din adamına, Havva ve Adem'in "zenci" olduğunu söylerseniz, büyük ihtimalle kendisine küfür edilmiş gibi bir tepki verecektir. İnsanlar tanrıyı kendilerine göre yorumlar, asıl problem de buradan çıkar...

*+c


TERCİHLER

Bireylerin sahip oldukları yetenekler, dış görünüşleri, zeka seviyeleri ve (aileden kalma) maddi zenginlikleri; doğuştan gelen, rastgele özelliklerdir. Bir kadın güzel olmasıyla övünmemelidir, güzel olmak kendi başarısı değildir. Sesi güzel bir şarkıcı, sesiyle övünmemelidir, sesinin güzelliği kendi başarısı değildir. Zeki bir bilim adamı zekasıyla övünmemelidir, zeki olmak da kendi başarısı değildir. Bunlar gibi doğuştan gelen Tanrı armağanları insanların değerini gösteremez. Bir insana vereceğimiz değer, onun yaptığı seçimlerden ibarettir. Güzel veya çirkin olmak, zeki veya aptal olmak değil; hangi hayat yolunu tercih ettiği kişiyi ve ruhunu anlamamızda etken özelliktir. Kısaca, doğuştan gelen özellikler dışında insanları birbirinden ayıran tek durum vardır, tercihleri... Çoğu dinde Tanrının insanlardan asıl beklentisinin de bu gerçekliğe uygun bir şekilde sadece iyi veya kötü olmak olduğu görülebilir. Tanrı insanlardan olduğundan zeki, güzel, güçlü veya zengin olmasını beklemez; ama onlara en iyi olmayı emreder. Tüm dinlerde ortak bir şekilde, Tanrı insanları sadece tercihleri ile yargılamaktadır.


*+c

ETİK

Birisinin çıkıp tanrının varlığını ispatlayan bir delil göstermesi herkesi mutlu ederdi ancak tanrının istediği bu değildir. Önemli olan insanın kendi aklını ve duygularını kullanarak tanrıyı seçmesidir. Akılla ve ruhla, tanrı üç temel düşünce üzerinden kolaylıkla ispatlanabilmektedir. Bunlar doğum; ölüm ve insanda bulunan ruh’tur.

Son üç İlahi kitap olan Tevrat, İncil ve Kuran ve ayrıca İbrahimi dinlerden olmayan Sümer, Kafkas ve Maya mitolojileri, farklı zamanlarda, farklı yerlerde ve farklı dillerde yazılmış olmalarına rağmen, insanlardan benzer ahlaki sorumlulukları beklemektedirler. Tüm metinler için de iyi ve kötünün ayrımı benzer olarak düzenlenmiştir. Bir metinde kötü olarak tasvir edilen genellikle diğer iki metinde de kötü olarak benimsenmiştir. Bu evrensellik, bu metinlerin en azından bazı kısımlarının tek bir kaynağa sahip olduğunu göstermektedir. Hiçbir şekilde çıkarı olmadan, sadece ahlaki ve etik olarak insanları iyi yola sokmak isteyecek ve bunu evrensel boyutta başarıyla gerçekleştirebilecek bir güç de elbette tanrıdan başkası olamaz.

*+c


KAOS

(bu bölüm kaos teorisini bilmeyenler için karmaşık gelebilir, önce bu yazıyı okuyabilir ya da burayı atlayarak direk RUH başlığına geçebilirsiniz)


Evrende olasılık yoktur. Olan herşey belli bir amaca göre gerçekleşir. Örneğin, bozuk para attığımızda yazı veya turadan hangi yüzün geleceği, atış biçimine, havanın nem yapısına, paranın ağırlığına, rüzgara vs. pek çok etkene bağlıdır. Mesela hiçbir matematiksel metod, bir taşı 10 metreden yere doğru bıraktığımızda, taşın %100 kesinlikle tam olarak (sayısal) nereye düşeceğini bilemez. Diyelim ki, taşın hacmini, kütlesini, havanın yapısını, rüzgarı, atış biçimini vs. her türlü dış dataya sahibiz. Yine de taşın küsuratıyla "tam olarak" nereye düştüğünü önceden hesaplayamayız. Taşın, bulunduğumuz noktadan 23,4574 metre gibi küsuratlı bir rakamla nereye düştüğünü hesaplasak bile yeterli değildir çünkü aslında bu sayının ondalık sonrası sonsuza yaklaşmaktadır. Bunun sebebi, o taşa etki eden sonsuz sayıdaki evrensel faktörlerdir. Nasıl ki ayın, dünyadaki cisimlere bir çekim etkisi varsa, aynı şekilde Merkür'ün, Güneş'in, hatta varlığını bile bilmediğimiz çok uzaklardaki sayıları sonsuz olan yıldızların da attığımız taşa etkisi vardır. Aynı şekilde ışığın yaydığı fotonların cisme çarpması, çok çok küçük olsa da cisme etki etmektedir. Bu sonsuz ışık da Güneş'ten ve milyonlarca yıl uzaklıktaki yıldızlardan gelmektedir.

Şimdi, tüm dünyadaki ve evrendeki dataya sahip bir bilgisayar, insan, varlık düşünelim. Bu varlık için artık olasılık kavramı geçerli değildir. Bütün etkenlerden haberdar olduğu için, tüm cisimlerin nasıl hareket edeceğini, hangi zaman aralığında nerede bulunacağını bilebilir. Hatta, cisimlerin üzerindeki kuvvetleri bildiği için, gelecekte cisimlerin hangi yerde ve ne durumda olacağını da bilebilir (Özetle, evrendeki bütün dataya sahipsek ve de cismin geçmişini biliyorsak, geleceğini de bilebiliriz). Kısaca, birisine evrendeki sonsuz bilgiyi verdiğimizde, kişi geleceği görebilecek bir konuma gelmektedir. Bu iddia tam olarak doğru mudur? Aslında hayır. Tüm cisimler rahatlıkta sonsuz bilgi ile analiz edilebilse bile, insanlar için aynı durum geçerli değildir. Evet, insanların da davranışlarının büyük bir çoğunluğu (tinerci saldırısına uğrayan birisi otostop çekeni arabasına almayabilir, veya çocukluğunda şiddete maruz kalmış bir erkek, karısını dövme eğiliminde olabilir vs.) varlığın eline verdiğimiz sonsuz bilgi (kişinin hayatında başına gelen herşey) ile analiz edilebilir. Ancak insanda var olan ve tamamen rassallık gibi gözüken küçük bir pay, bütün dizaynı alt üst etmektedir. İnsanın, çevresindeki etkenlerden ve geçmişinden farklı olarak, yaptığı seçimlerin sistematik tasarımını, etik kavramı, yani ruhu yok etmektedir. Bu ruhsal rassallık kavramı çerçevesinde verilmiş kararlar, evrenin sonsuz verileriyle dahi açıklanamayan sonuçlara neden olur. İnsanoğlunun üstünlüğü, elde aynı veriler varken bile, etik tercihleri içeren bir konuda farklı kararlar verebilme "ihtimalidir". Bu ihtimal, ruhun varlığını zorunlu kılar. Evrendeki tek olasılık, insanın ruhundaki olasılıktır, çünkü sadece bu tercihler, hiç bir veri ile tam oranda tahmin edilemez.

*+c


RUH

Tanrı vardır çünkü her insanın ahlaki duyguları vardır. Rastlantısal bir dünyada, maymundan türemiş ve ruhu olmayan insanlar için iyi ile kötü gibi kavramlar olmamalıydı. Ama insan iyi ile kötüyü ayırt edebilen bir yapıya sahiptir. Örneğin masum bir insanın işkence çektirilerek öldürülmesi hangi zamandan ve dünyanın hangi bölgesinden olursa olsun normal insanlar tarafından kınanmaktadır. İnsan, suça ve adaletsizliğe iğrenmekte ve sorumluların cezalandırılmasını istemektedir. Ruhu olmayan bir canlı bu duygulara asla sahip olamazdı. Bu nedenle sadece evrim teorisinin gerçek olduğu ve tanrının var olmadığı bir dünyada insan sadece daha zeki bir maymundan ibaret olacak ve ruhu bulunmayacaktı. Ne var ki her kültürde, evrensel doğru, yanlış ve iyi, kötü hisleri mevcuttur. Hırsızlık ve cinayet istisnasız bütün kültürlerde yadırganır. İşte bütün insanların vicdanlarında yer alan bu evrensel adalet duygusu, etik ve ahlaki davranışlar, doğru ile yanlış ayırımı tanrıdan gelmektedir.

Ruhun olmadığı bir dünyada, aynı ortamda aynı etkiye bırakılan tek yumurta ikizlerinin aynı bireyler olması gerekirdi. Genetik yapı olarak özdeş olan ikizler, her türlü seçimi aynı şekilde yapmalı, aynı zevklere, aynı ahlaki özelliklere ve karakter yapısına sahip olmalıydı. Ancak durum böyle değildir. İkizlerden daha doğdukları anda farklı tepkiler vermeye başlamaktadır.

Ruhun varlığının bir diğer ispatı ise, klonlamadır. Yapılan çalışmalar klonlanan canlı ile orijinal canlının farklı karakteristik davranışlara sahip olduğunu göstermektedir. Her iki canlının da genetik yapıları birbiriyle aynı olmasına rağmen, önlerine konulan labirent testinde farklı seçimler yaparak yol almaları ve aynadaki görüntülerine farklı tepkiler vermeleri onların aslında tamamen farklı birer düşünme sistemi taşıdığını göstermektedir. Bilime göre özdeş olan beyinlerinin bu farklılığı yaratması ise ruhlarından kaynaklanmaktadır. İki canlının biyolojik bütün özellikleri aynı olsa da, sonuçta ruhları farklıdır, bu nedenle de farklı seçimlerde bulunmaktadırlar. Ruhun varlığına inanmazsak, klonlanmış bir insanın kendisiyle klonunun aynı kişi olduğunu kabul etmemiz gerekir. Şimdi farz edelim, ölen bir kişinin DNA’larından onu klonlasak, ortaya çıkan klon o insan mı yoksa farklı bir birey mi olacaktı? Eğer ruh yoksa, ölen kişi ile ruhun aynı olması gerekir, çünkü biyolojik olarak özdeştirler. O halde, yeni doğan klon, ölen insan ile aynı seçimleri yapacak, aynı şeylerden hoşlanacak ve aynı karaktere sahip olacaktı. Ancak durum böyle değildir, klon, diğer ölen insan ile aynı kişi olmadığı için yaşayış biçimi farklılık gösterecektir. Bilimsel olarak aynı kişi kabul edilen bu iki farklı insanın davranışlarını ayıran tek şey elbette ruhtur.

Not: Dinler ve tanrılarının isimleri farklı olsa da, tanrı bir tanedir. Allah, Rab, Eloah, Yahweh, God, Tengri, Tanrı, Kukulkan, Zeus, İzanami hepsi aynıdır. Bu yüzden yazı boyunca Allah yerine, bütün insanlığa hitaben tanrı demeyi doğru buldum.  



Yazıdan Sonra Biraz da Müzik...